МЕНДЕЛЬ

МЕНДЕЛЬ (Mendel) Грегор Иоганн (22. 7. 1822, Хейнцендорф, Австрия — Венгрия, хозира Гинчице, Чехословакия — 6. апрели 1884, Брюнн, Австрия—Венгрия, хозира Брно, Чехословакия), асосгузори таълимот дар бораи ирсият, ки ба шарафи у иделизм ном иди шудааст, Соли 1843 шуъбаи фалсафаи Университети Ольмонро хатм кардааст. Аз соли 1849 дар мактаби миёна аз таърихи табии ва физика дарс гуфтааст. Солхои 1851—53 «Институти Вена физика, ботаника, палеонтология ва химияи таълимиро омухт. Солхои 1856—53 М, доир ба дурагакунии 22 навъи нахуд тачриба-«1 гузаронид. Кайди микдори хамаи нахудхои дурагахои хосилшуда, инчунин тахлили вариационию статистикии он ба Мендел имконият дод, ки аввалин бор (1865) конунияти аз (у дуршави ва якчояшавии омилхои ирсиро асоснок ва тасвир намянд. Ин конуният ба таълимоте оиди ирсият асос гардид ва «Конунхои Мендель» ном гирифт. Тадкикотхои Мендел хангоми дар кайди хаёт будани у эътироф нагардидаанд. Хакконияти дурустии хулосахои Мендел факат соли 1900, пас аз тачрибахои X. Де Фриз, К. Корренс ва Э. Чермак, аз тарафи умум эътироф шуданд. Мендел инчунин бо занбурпарвари, метеорология, богдори, чуфтикунонии мухои бур ва сафед низ машгул шудааст.

Ае.: Опыты над растительными гибридами, М., 1965.

Ад.: Филипченко Ю. А., Фрэнсис Гальтон и Грегор Мендель, М., 1925.