КАЙДИИ ШЕРОЗИ (с. тав. номаълум — ваф. 1582, Фатдхпур Сикрии Хинидустон), шоири эрони. Дар дарбори Исмоили II сафави (хукмр. 1576—78) хидмат мекард. Ба хач рафт ва аз он чо ба Хиндустон баргашта, мулозими Акбар шуд. Аз амрхои Акбар ва норохатии мардум шиква мекард, барои ин вайро аз дарбор дур карданд. Дар тазкирахо шоири пурмахсули газалсаро тавсиф шудааст. Аз осораш газалхо ва абьёти пароканда бокист. Байтхои зер аз уст:
Эй кадам нанхода харгиз аз дили тангам бурун,
Хйрате дорам, ки чун дар хар диле но кардаи.
* * *
Кадом мархами лутф аз ту дар дил аст маро,
Ки нонгудозтар аз догхои дасрат нест.
А. Алимардонов.