ФИДОИИ ТАБРЕЗИ Рустаммирзо

ФИДОИИ ТАБРЕЗИ Рустаммирзо (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири эрони (асри 16). Дар зодгохаш — Табрез касби камол намуд. Сипас, ба Хидустон рафта, ба хидмати дарбори Акбар дохил шуд. Дар охири умр ба диёраш баргашт. Дар тазкирахо («Тазкират-уш-шуаро».-и Мутриби, «Рузи равшая»-и Сабо ва гайра) Фидоии Табрези чун шоири хушбаёну накусухан тавсиф шудааст. Аз осораш абёти парокандаи газалиёт ва якчанд рубои дастрас гардидааст. Абёти зер аз уянд:

Ман сокини Хиндаму дилам сокин нест,

Кас хор чу ман зи кофиру муъмин нест.

Афсус, Фидои, ки ба гулзори ватан,

Гар мург шави, париданат мумкин нест

По обила аз кафши баминнат бехтар,

Гар нест вафо, тарки мухаббат бехтар.

Дар маэхаби ман зуд ба дузах рафтан

Бисёр зи интизори чаннат бехтар.