АБУТАЙИБИ САРАХСИ

АБУТАЙИБИ САРАХСИ (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири форс-точик (асри 10). Аз шоирони давраи Сомони­ён. Чузъиёти тарчумаи холаш маълум нест. Дар тазкирахо (масалан, «Мачмаъ- ул-фусахо»-и Хидоят) намунахои ашъорш омадаанд. Абёти зерин аз уст:

Эй подшохи руи замин, давр аз они туст,
Андешаи такаллуби даврон куну замон.
Бехе нишон, ки давлати боки-т бар дихад,
К-ин боги умр, гох бахор асту гох хазон.
Чун ком човидон мутасаввир намешавад,
Хуррам касе, ки зинда кунад ном човидон.

Адабиёт: Донишномаи Рудаки, чилди I, Душанбе, 2008.

Ш. Мухаммадиев.