АБУЛАББОСИ МУСТАГФИРИ

АБУЛАББОСИ МУСТАГФИРИ, номи пуррааш Насафии Самарканди Чаъфар ибни Абуали Мухаммад ибни Абубакр (961 – 1041, Насаф), таърих- нигор, адаб, мухаддис ва факехи машхур. Дар «Китоб-ул-ансоб»-и Самъони омадааст, ки Абулаббоси Мустагфири муддате чанд дар Марв, Сарахс, Нишопур, Бухоро ва Самарканд умр ба cap бурдааст.

Аз соли 987 дар масчиди чомеи Насаф амри маъруф мекардааст. Дар охири хаёташ пешвои имомхатибони Насаф буд. Асархои «Китоби таърихи Самарканд», «Китоби таърихи Насаф ва Кеш» (2 чилд), «Китоб-уш-шеър ва-ш-шуаро», «Китоб-ул-вафо», «Ки­тоби далоил ан-нубувва», «Китоб-уд- даъавот», «Китоб хутаб-ин-набиино», «Китоби тибб-ан-набиийа» аз таълифоти Абулаббоси Мустагфири мебошанд.