ХУРМА, хумра, як навъ зарфи сафолиро гӯянд. Xурма аз давраҳои қадим дар байни халқҳои Осиёи Миёна, аз ҷумла тоҷикон маъмул буд. Xурма зарфи фарохдаҳон, тагаш борику ҳамвор ва андозаҳояш гуногун буда, аз ду тарафаш даста дорад. Хурмаҳои ҳаҷман хурд низ мавҷуданд, ки онро хурмача меноманд. Хурмаро бештар сир давонда, баъзан бо нақшу нигор оро медоданд. Онро асосан барои ширу ҷурғот истифода мебурданд. Xурма ҳоло дар баъзе хонаводаҳои деҳот боқӣ мондааст.
Ад.: Пещерева Е. М., Гончарное производство Средней Азии. «Тр. ин-та этнографии АН СССР, т. 42, М.—Л., 1959, П. Самойлин.