ТОҶ, 1) дамидагии кунгурадоре, ки бар сари баъзе паррандаҳост (масалан, аксари мурғҳо, паррандагони соҳибчангол ва ғайра). Тоҷ дар ҷинсҳои гуногуни мурғҳои хонагӣ ҳар хел аст (масалан, гулшакл, баргмонанд, чормағзшакл ва ғайра). 2) Кулоҳи ҷавоҳирнишон, рамзи ҳокимияти мутлақ, ки шоҳ, император, амир, хон, султон ва дигар бар сар гузораяд.
Тоҷро аз филизи қиматбаҳо (одатан аз тилло) сохта, ба дурру марворид, инҷу ва дигар сангҳои қиматбаҳо оро медиҳанд. Он гуногун ва муд (кулоҳ, телпак, тиллоқош, баргмонанд, бегирда) мешавад. Тоҷ ҳанӯз дар давлатҳои Дунёи Қадим (Шумер, Акад, Мисри Қадим, Рими Қадим, Осиёи Миёнаю Эрон) пайдо шуда, дар замони тараққиёти феодализм дар Европаи Ғарбӣ маъмул гашта аст.