Теги: Адабиёт

Абдувалиева Мавҷуда Муъминовна (17. 10. 1924, шаҳри Хуҷанд) пе­дагог, профуссори (1994). Муаллими хизматнишондодаи мактабҳои РСС Тоҷикистон (1962). Хатмкардаи Донишкадаи давлатии педагогии Хуҷанд (1943). Му­аллими Техникуми кооперативии шаҳр Хуҷанд (1943 – 1946), муаллим, нозири иттифоқи касабаи вилоятии омӯзгорон (1946 – 1947), муаллимаи мактаби миёна дар шаҳри Табошар (1947 – 1953), муаллима …

Абдулов Назарбек (таваллудаш 23. 2. 1947, деҳаи Вомари ноҳияи Рӯшон), адабиётшиноси тоҷик, доктори илмҳои филология (2009). Хатмкардаи факултети забонҳои хориҷии Институти давлатии педагогии Душанбе (1969). Омӯзгори фанни забони франсавӣ дар УДТ (1969 – 1979), тарҷумон дар Алҷазоир (1979 – 1983), мудири кафедраи забони лотинии Институти давлатии тиббии Тоҷикистон (1984 – …

Абдол Бобо Алишоҳи Ироқӣ (с.оли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири тоҷик (асри 15). Бо номи Алиф Абдол машҳур буда, бо тахалллусаш «Мутеӣ» низ шеър месурудааст. Мувофиқи маълумоти Ризоқулихони Ҳидоят (тазкираи «Равзат-ус-сафо») Абдол шахси озодманиш буда, бо мансабдорон ва ҳукмронони замонаш душманӣ доштааст ва онҳоро сахт танқид мекардааст. Ашъораш, ки ба …

Абдол (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири форс-тоҷик (асри 16). Дар зодгоҳаш – шаҳри Балхи Афғонистон таҳсил карда ба камол расидааст. Сипас ба мақсади  сайру сафар ба Озарбоҷон ба дарбори ҳукмронони он ҷо роҳ ёфт. Пас аз муддате ба Исфаҳон рафт ва ба хидмати Исмоили Сафавӣ (ҳукмрониаш 1501 -1524)дохил шуд. …

Абдӣ Мирзосафари Бухороӣ (соли таваллуд номаълум – вафоташ 1886), шоири тоҷик.  Дар «Тазкират-уш-шуаро»-и Мӯҳтарам чун фозилу донишманд, воқиф аз улуми мутадовилаи замон, бедилхон ва бедилфаҳм, муаммодон тавсиф шудааст. Хати хуб доштааст. Аз ин ҷост, ки дар дарбори амир Абдулаҳадхон чун муншӣ хидмат мекард.  Дар сарчашмаҳо аз де­вон доштанаш иттилоъ надодаанд. …

Абдӣ Мирзоабдуллоҳи Самарқандӣ (соли таваллуд, ва вафоташ номаълум), шоири тоҷик. Зодгоҳаш деҳаи Урметани ноҳияи Айнӣ. Пас аз касби камол ба Самарқанд рафт ва муқими он шаҳр шуд, Дар замони салтанати Умархон (ҳукмрониаш 1809 – 1822) ба хидмати дарбори ӯ омад ва дар мансаби надимӣ хидмат мекард. Донишманди фо­зил ҳозирҷавобу базлагӯй …

Абдӣ Абдуллоҳхоҷа (1870, Бухоро – 1922, ҳамон ҷо), тазкиранигор ва шоири тоҷик. Аз оилаи шахси фозилу донишманд, мудариси мадрасаи Искандархони Бухоро Мухторхоҷа. Ин шахе дар вилоятҳои гуногуни Аморати Бухоро машғули корҳои давлатӣ буд. Абдӣ таҳсили ибтидоиро дар назди падараш гирифт ва баъдан таҳсилро дар мадрасаҳои Бухоро идома дод. Баъд аз …

Абдии Кобулӣ Абдуллоҳхоҷа (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири тоҷик (асри 16). Шахси таҳсил карда ва донишманд будааст. Тазкиранависи тоҷик Мутрибӣ соли 1587 дар Бухоро ба мулозимати ӯ расида, муддате дар манзилаш зистааст. Абдии Кобулӣ нисбат ба Мутрибӣ ҳакки устодӣ дошта, ӯро барои ҷавоб гуфтан ба як қасидаи Осафии Хиравӣ …

Абдии Исфаҳонӣ Мирабдуллоҳ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шо­ири эронӣ (асри 16). Писари шоир Му­ҳаммадалии Табъии Исфаҳонӣ. Дар зодгоҳаш – Исфаҳон таҳсил намуда, илмҳои замонашро аз худ кард. Дар синни камолот ба хидмати дар­бори Сафавиён дохил шуд. Шоири ғазал саро буд. Инчунин ба қалами ӯ маснавии «Одам ва Пари» мансуб …

Абдии Зоминӣ Ҳаким (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири тоҷик (асри 16). Дар зодгоҳаш – Зомин таҳсил карда, ба синни камолот расидааст. Ба Ҳиндустон сафар карда, бо ёрии Ҳаким Абулфатҳи Гелонӣ, ки яке аз аз наздикони шоҳи онвақта – Акбар буд, ба дарбор роҳ ёфт. Ба сабаби мушкилоти рӯзгор ва …