ТАБАРХУН

ТАБАРХУН, 1) номи дигари челон; 2) сурхбед (SalixPurpurea), бутта ё дарахти хурдест аз оилаи бедҳо. То 3—4 м қад мекашад. Пӯстлохи шохҳои кӯҳнааш хокистарӣ, навдааш зардтоб ё дорчинӣ, холҳои қирмизӣ дорад. Баргаш нештаршакл, бепашмак, хӯшагул («гӯшворак)-аш пеш аз баргбарорӣ мешукуфад; гулҳояш арғувониянд.

Асосан дар Европаи Ҷанубӣ ва Миёна, Африкаи Шимолӣ ва СССР (қисман) мерӯяд. Табархунро дар баъзе маҳалҳои Тоҷикистон низ (масалан шаҳри Ӯротепна) мепарваранд. Сурхбед дар баъзе кишварҳо аҳамияти саноатӣ дорад. Пӯстлохашро, ки 3—10% моддаҳои даббоғии катехинӣ дорад, барои ош додани пӯст истифода мебаранд. Пӯстлохи навдаҳои 2—3-солаи онро (5—7% гликозиди салиции дорад) барои табобати буғумдард, ниқрис ва ғайра истифода мекунанд. М. Ҳоҷиматов.