ТАБАРӢ Абӯҷаъфар Муҳаммад

ТАБАРӢ Абӯҷаъфар Муҳаммад ибни Ҷарир ибни Язид (838 ё 839, шаҳри Омули Табаристон —923, Бағдод), муаррих ва фақеҳи араби- забони форс-тоҷик. Баъди таҳсил ба шаҳрҳои Рай, Бағдод, Басра, Куфа инчунин ба Сурия ва Миср мусофират намуд. Пас аз сафари тӯлонӣ ӯ то охири умр дар шаҳри Бағдод зиста, оид ба таърих ва илоҳиёт асарҳои илмӣ эҷод кард. Асари ба таърихи умумиҷаҳонӣ оиди ӯ «Таърих-ар-русул ва ал-мулук» («Таърихи пайғамбарон ва шоҳон»; нигаред Таърихи Табарӣ) бисёр масъалаҳои муҳими таърихи Хилофати арабро дар бар мегирад ва дорои ҷанбаи таърихи умумиҷаҳонист. Табарӣ инчунин муаллифи асари бисёрҷилдаи «Китобу ҷомеъ-ул-баён фӣ тафсир-ул «Қуръон» («Китоби маҷмӯи баён дар тафсири Қуръон») мобошад. Табарӣдар Бағдод мактаби мустақили фақеҳони ҷаририёнро ташкил кард. Ӯ инчунин оид ба шеър, сарфу наҳв, риёзиёт ва тиб тадқиқот бурдааст. А. Ҷалилов.