ШУУРӢ (с. тав. ва ваф.номаълум), шоири тоҷик (а. 16). Нисори дар «Музаккир-ул-аҳбобм ба эҷодиёти Ш. баҳои арзанда дода, хаёлоташро «хуб» ва ашъорашро «марғуб» медонад. Дар ашъори парокандаи Ш. шикоят аз замона ва оҳанги . номуродӣ мушоҳида мешавад. Намунае аз мероси у:
Гашт рӯзи иду ҳар сӯ дар паяш биштофтем,
Ёр мегирад канор аз бедилон, дарёфтем.
*****
Дар зери замин аст, туро ҷой Шуурӣ.
Гар зери нигин сохтаӣ рӯи заминро.
У. Назиров.