ШАМСУДДИНИ ДАРВОЗӢ (с. тав. ва ваф. номаълум), шоири тоҷик. Дар ох. а. 19 ва авв. а. 20 зиндагӣ ва эҷод кардааст. У барои такмили дониш ба Бухоро рафта, пас аз хатми мадрасаи Бухоро ба зодгоҳаш Дарвоз баргаштааст. Бино ба маълумоти Муҳтарам («Тазкират-уш-шуаро») ва Афзалмахдуми Пирмасти («Афзал-ут-таз-кор фи зикр-ип-шуаро вал-ашъор») Шамсуддини Дарвозӣ аз шоирони намоёни замонаш будааст. Девони ашъори шоир дастрас нест, вале ашъори парокандааш дар тазкираву баёзҳо дучор мешаванд. Як мухаммаси у дар баёзи шоирони Дарвоз, ки мураттибаш Йулдошбии Доии Бухорӣ буда, зери рақами 819 дар Ганҷинаи дастнависҳои Ин-ти шарқшиносии АФ РСС Тоҷикистон маҳфуз аст ва чанд ғазалаш дар девони Муҳиддини Қаротегинӣ оварда шудааст. Ин матлаи ғазал намунае аз ашъори уст:
Маро, ки бастаам аз кӯи дӯст марҳилан.
Бувад зи бахтаму аз кас набошадам гилае.
А. Ҳабибов.