САҶДА

САҶДА (арабӣ— сар фуруд овардан), 1) ҳангоми ибодат ба замин сар мондан. Ҳар мусулмон ҳангоми намоз хондан дар масҷид ва ё хона рӯя ҷойнамоз  (саҷҷода) рост истода, аввал ният мекунад ва баъд аз хондани сураҳои намоз ва рукӯъ дасту пешонӣ ба меҳроби ҷойнамоз мегузорад (охириро айнан Саҷда ё худ суҷуд меноманд). Як ракъати намоз бо Саҷдаи дуюм ба охир мерасад.

Саҷда кардан гоҳо ба маънои шукри неъмат низ меояд.

2) Номи сураи Қуръон аст, ки сӣ оят дорад.