РАНОВ Вадим Александрович (таваллудаш 16. 2. 1924, шаҳри Верхотурияи вилояти Свердлов), бостоншиноси советӣ, муҳаққиқи таърихи асри санги Осиёи Миёна. Аз оилаи хизматчӣ. Аъзои КПСС аз соли 1945. Иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанӣ. Солҳои 1954 факултети таъриху филологияи УДТ-ро хатм кардааст. Аз соли 1954 лаборант, ходими калони илмӣ ва аз соли 1971 мудири сектори археология ва нумизматикаи Университети таърихи АФ РСС Тоҷикистон Тадқиқоти Ранов асосан ба масъалаҳои хронологияю даврабандии асри санги Осиёи Миёна ва робитаи маданию таърихии мардуми аҳди қадими ин сарзамин бо мамлакатҳои Шарқи хориҷа оид аст. Якчанд сол боз ба отряду экспедитсияҳои археологӣ сардорӣ мекунад. Аз соли 1973 ин ҷониб ҷонишини сардори Экспедитмияи археологии ҷануби Тоҷикистон мебошад. Ранов як қатор қабргоҳҳои машҳури Осиёи Миёна, ба ҷумла Ошхона, Оғзикичик, Тутқавул, Қаратоғ, Лоҳутӣ ва ғайраро кашфу таҳқиқ кардааст. Муаллифи бештар аз 300 мақолаю асари илмӣ ва илмии оммавист. Яке аз муаллифони асари бисёрҷилдаи «Таърихи халқи тоҷик» мебошад. Ранов иштирокчии якчанд конгрессу симпозиумҳои байналхалқӣ ва умумииттифоқист. Бо 2 ордени Ситораи Сурх ва Грамотаи Президиуми Совети Олии РСС Тоҷикистон мукифотонида шудааст.
Ос.: Древности Кайраккумов, Д., 1962 (ҳамроҳи А. П. Окладников ва Б. А. Литвинский); Каменный век Таджикистана, Д., 1965; Археологи на крыше мира, Д., 1967; Палеолит и антрологеп Средней Азии (ҳамроқи С. А. Несмеянов), Д., 1973.