РАМЗИИ ИСФАҲОНӢ

РАМЗИИ ИСФАҲОНӢ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири асри 16 форс-тоҷик. Маълумоти: тарҷу- маиҳолӣ дар бораи Рамзии Исфаҳонӣ хеле кам аст. Тазкиранависон аз ӯ ҳамчун шоири ғазалсарои давр, яке аз бузургони шаҳри Исфаҳон ёд мекунанд. Дар Дум вафот кардааст. Ашъори парокандаи Рамзии Исфаҳонӣ дар тазкираву баёзҳо сабт гардидааст. Ин абёт аз ӯст:

То зулф ба рӯи суман он симтан андохт,

Оташ ба дили нофаи мушки Хутан андохт.

Аз қомату рухсори туаш шарм Наёмад,

Он кас, ки назар ҷониби сарву суман андохт.

***

Суоле кардам аз лаъли лабат, н-омад ҷавоб аз ту,

Ҷавоби ман бидеҳ охир, гуноҳ аз ман савоб аз ту.