ПӮСТИН

ПӮСТИН, як навъ либоси зимистонаро гӯянд. Аз қадимулайём бай­ни ҳалқҳои Осиёи Миёна ду хели Пӯстин-абрадор ва беабра вуҷуд дорад. Пӯсти барраро барои остин, тахтапушт, тириз порча-порча бурида, аз беқасаб ва ё дигар матои зебо фаровез тайёр мекунанд. Аввало остин, сари китф, тириз ва пас бари доманро медӯзанд. Аз трикои сиёҳ абра тайёр намуда, рӯйкаш меку­нанд, фаровезу мағзӣ медӯзанд, гиребонашро бо мошини дарздӯзӣ ва ё дастӣ чанд қатор майда медӯзанд, ки он Пӯстини абрадор ном дорад. Дар гузашта онро одамони давлатманд мепӯшиданд. Пӯстини беабра аз порчаҳои калон-калон буридашудаи пӯсти серпашми гӯсфанд тайёр карда ме­шавад. Чунин Пӯстинҳоро бештар дар районҳои кӯҳӣ ва деҳот мепӯшанд. Ҳар ду хели Пӯстинро устоҳои махсус — пӯстилдӯзон (мардон), дар Каротегин занон низ медӯзанд. Пӯстинро аз пӯсти рӯбоҳ, хирс, гург, шағол, санҷоб ва дигар ҳойвоноти ваҳшӣ низ тайёр мекунанд.

З. А. Широкова.