Пёйве Ян Волдемарович (3. 8. 1906, деҳаи Семенсево, ҳозира райони Торопеки вилояти Калинин—1976, Москва), агрохимики советӣ, акад. АФ ССОР (1966), акад. АФ РСС Латвия (1946), Қаҳрамони Меҳнати Сотсиалистӣ (1969), Аъзои КПСС аз соли 1940. Соли 1929 Академияи хоҷагии қишлоқи Москва ба номи К. А. Тимирязевро хатм кард. Солҳои 1931 —1944 дар Институти тадқиқоти илмии умумииттифоқии загиркорӣ кор карда аст. Солҳои 1942—1944 директори институти номбурда. 1944-1950 ректори Академиии хоҷаги қишлоқи Латвия, 1951—1959 президенти АФ РСС Латвия, 1963 мудири лабораторияи биохимияи микроэлементҳои Институти физиологияи растаниҳои АФ СССР ба номи К. А. Тимирязев.
Аз соли 1971 академик котиби шӯъбаи биологияи умумии АФ СССР. Пёйве асосан масъалаҳои химия ва биохимияи микроэлементҳо (бор, мис, молибден ва ғайра, инчунин калий ва аллюминий)-ро тадқиқ кард. Барои тадқиқоти дар соҳаи микроэлементҳо бурдааш лауреати Мукофоти ленини (1964) гардид. Дар Съезди 22- юми КПСС номзад ба аъзоии КМ КПСС, дар Съезди 23-юми КПСС аъзои КМ КПСС интихоб шуд. Депутати Советӣ Олии СССР (даъватҳои 4—7). Рамси Советӣ Миллатҳои Совети Олии СССР (даъватҳои 5—6). Бо 4 ордени Ленин, 5 ордени дигар ва медалҳо мукофотонида шудааст.
Ас.: Микроэлементы и ферменты, Рига, 1960 Биохимия почв. М., 1961.