Пайрави Соваҷӣ Амирбек (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири асри 16 форс-тоҷик. Пайрави Соваҷӣ аз мардуми шаҳри Соваи Эрон буда, пас аз касби камол ба Ҳиндустон рафт ва дар он ҷо зиндгиву эҷод кардааст. Зоҳиран, бо дарбори хукмрони давр — Анбар робитае дошт. Мувофиқи маълумоти тазкираҳо Пайравии Соваҷӣ ғазалсарои бомаҳорате буд, вале девонаш дастрас нагардидааст. Адабиёти парокандаи ӯ дар баёзу сарчаш- маҳои адабӣ ба назар мерасанд. Байте аз ашъори ӯ:
Ба навмедӣ гузашт ин ид бе рухсори зебояш,
Набӯсидем дасташро, налятодем дар пояш.
Пайравии Соваҷӣ ҳунари наққошӣ низ доштааст ва манзумае дар ин бора бо унвони «Сурат ва маънӣ» сурудааст.