Павлов Михаил Григоревич (1793, Воронеж — 3. 4. 1840, Москва), файласуфи идеалист ва агробиологи рус. Пайрави натурфалсафаи Ф. В. Шеллинг ва Л.- Окен. Аз соли 1820 профессори Университети Москва. Журналҳои «Атеней» (1828-30) ва “Русский земледелец»-ро нашр намудааст. Асари асосиаш «Асосдои физикӣ» мебошад.
Tags Фалсафа ва дин Шахсони машҳур
Инчунин кобед
ТАСБЕҲ
ТАСБЕҲ, субҳа (арабӣ—субҳоналлоҳ гуфтан, худоро ёд кардан), як шадда мӯҳраҳоро гӯянд, ки шахси тасбеҳгардон адади …