Патрисийҳо

Патрисийҳо (лотинӣ patricii, аз pa­ter— падар), аввалҳо дар Рими Қа­дим шояд ҳамаи аҳолии тагҷоиро мегуфгаанд, ки халқи Римро ташкил медод ва ба плебейҳо муқобил меистод. Дар давраҳои ташаккули чамъияти синфӣ ва давлат (охири асри6 то милод) Патрисийҳо ба синф-табақаи ҳукмрони Республикаи Рим табдил ёфтанд; асоси иқтидори иқтисодии онҳоро ҳуқуки номаҳдуд ба истофодаи за­мин ташкил медод.

Баъди дохил шудани плебейҳо ба ҳайати халқи Рим ва бо Патрисийҳо баробарҳудуд гардидан (ибтидои асри 3 то милод) табақаҳои ашроф ба ҳам омехта нобилитетро ба вуҷуд оварданд. Дар давраи империя пат­рисиати нав — қисми боимтиёзи та­бақаи сенаторҳо пайдо шуд. Ба ҳай­ати он шахсони император пешбарикарда дохил мешуданд.