Пан, дар асотири Юнони Қадим худои ҷангал ва чарогоҳ, ҳомии чӯпонон ва шикорчиён, худои хушҳолест, ки ҳамроҳи фариштаҳо кӯҳ ба кӯҳ ва ҷангал ба ҷангал гашта, рақсу бозӣ ва найнавозӣ мекардааст. Дар тасаввури юнониҳои қадим Пан зоҳиран баднамо, пашмин, шохдор буда, сум, риш ва думи бузӣ доштааст ва бо намуди худ одамонро ба даҳшат меовардааст.
Tags Таърих Фалсафа ва дин
Инчунин кобед
СОЯИ ИШҚ – Китоби Повест ва ҳикояҳо, Душанбе, «Адиб», 2007
Равшани Махсумзод Сояи ишқ (Повест ва ҳикояҳо, Душанбе, «Адиб», 2007) Ҷазо Ҷавон дар дами …