Оймирзоев Ҷолмирзо Мирзоалӣ (таваллуд 1910), шоир ва драматурги советии қарақалпоқ, Ходими Хизматнишондодаи Санъати Республикаи Советии Сотсиалистии Ӯзбекистон Аъзои КПСС аз соли 1946. Соли 1956 Курси олии адабии Институти адабиёти ба номи М. Горкийро хатм намуд. Асарҳояш аз соли 1927 нашр мешаванд.
Аввалин китобаш — «Шеърҳо» соли 1935 ба табъ расид. Муаллифп маҷмӯъаҳои «Ба муборизаи қаҳрамонона» (1942), «Сел» (1946), «Қаҳрамонони ман» (1949) ва ғайра дар бораи мустаҳкамшавии Х,окимияти Советӣ дар Қарақалпоқистон; песаҳои «Бердаҳ» (1958) ва «Ойгул-Абат», романи «Дар соҳилҳои Амударё* (1958) аз зиндагии мардуми деҳоти Қароқалпоқистони баъдиҷангӣ ҳикоят мекунад. Соли 1967 повести тарҷумаиҳолиаш «Дили ятим» ба табъ расид. Бо 3 орден мукофотонида шудааст.