Оят

Оят (ар. — аломати илодӣ, мӯъҷиза) як фақраи сураи Қуръон, ибораест, ки мазмуни муайянро ифода мекунад. Оят гӯё ваҳии худо ба ра­сули худ Муҳаммади Мустафо ё як навъ дастуруламале будааст ба бандагонаш.

Дар нусхаҳои аввалин (асрҳои 7—8) Каломи маҷид ба Оятҳое тақсмм мешавад, ки зимни дар як сура бо таркиби рақам омадаанд. Оятҳо ба забони қадими арабӣ (баъзе қисмҳояш бо санъати саҷъ) навишта шудаанд. Аксар Оятҳо ҳам- қофияанд.