Нозими Табрезӣ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири эронии асри 17. Дар Исфаҳон таҳсил карда аст. Чанде дар Ҳиндустон ва Арабистон буд. Осори ӯ дар Мовароуннаҳру Хуросон шӯҳрат дошт. Аз мероси адабии Нозими Табрезӣ ба мо чанд ғазалу қасида, рубоӣ, қитъа, инчунин масвавии «Фирӯз ва Шаҳноз» ва «Тазкират-уш-шуаро» омада расидааст.
Tags Адабиёт Шахсони машҳур
Инчунин кобед
САФИНА
САФИНА (арабӣ — киштӣ), 1) воситаи нақлиёти обӣ. Ба ин маънӣ Манучеҳрии Домғонӣ-мегӯяд: Аспи ман …