Най бар сари кисро

1) оҳанг, суруди маросимии наврӯзист. Аз таснифоти Борбади Марвӣ. 2) Шӯъбаи овозӣ дар «Понздаҳмақом» (мақоми «Дугоҳи сарф»). 3) Гӯшаи созӣ дар таркиби шӯъбаҳои «Бастанигор» ва «Наврӯзи хоро» («Дувоздаҳмақом»), ки барои пурратар шудани қисмати созии ин шӯъбаҳо истифода мешудааст.