Наҷибуддини Самаркандӣ Абӯҳомид Муҳаммад ибни Алӣ ибни Умар (соли таваллуд номаълум — вафот 1222), табиб ва олими форс-тоҷик. 8 асари илмиаш маълум буда, аз онҳо «Ағазият-ул- марзо» («Хӯроки беморон»), ки дар бораи парҳез, навъҳои таом ва хусусиятҳои шифобахшии онҳо баҳс мекунад ва «Ал-асбоб ва-л-аломот» («Сабабу аломатҳои беморӣ») дар байни табибони Шарқ эътибори калон дошт. Ин китобро асри 18 Муҳаммад Акбар ибни Мирҳоҷӣ ба форсӣ тарчума кардааст. Дар китоби «Усул-ут-тарокиб» («Усулҳои тайёр кардани доруҳои мураккаб») оид ба навъҳои дору (ордак, курс, моеъ, қайовар ва исҳоловар) маълумот дода шудааст.
Tags Тиб Шахсони машҳур
Инчунин кобед
ТАСБЕҲ
ТАСБЕҲ, субҳа (арабӣ—субҳоналлоҳ гуфтан, худоро ёд кардан), як шадда мӯҳраҳоро гӯянд, ки шахси тасбеҳгардон адади …