Нафх (ар. — дам, боднокшавӣ), пурбод шудани шикамро гӯянд; баъзан онро табибон дар ҳар уэве, ки бошад (масалан, бод гирифтани ҷигар, бачадон, ҷароҳат ва ғайра) ба варамҳои бодӣ низ илҳоқ мекунанд.
Нафх (ар. — дам, боднокшавӣ), пурбод шудани шикамро гӯянд; баъзан онро табибон дар ҳар уэве, ки бошад (масалан, бод гирифтани ҷигар, бачадон, ҷароҳат ва ғайра) ба варамҳои бодӣ низ илҳоқ мекунанд.
Tags Фарҳанг
ТАСБЕҲ, субҳа (арабӣ—субҳоналлоҳ гуфтан, худоро ёд кардан), як шадда мӯҳраҳоро гӯянд, ки шахси тасбеҳгардон адади …