Мюллер (Muller) Иоганнес Петер (14. 07. 1801, Коблентс —28. 04. •1858, Берлин), табиатшиноси немис, яке аз асосгузорони физиология» муоснр, а и атом ия и тсиёсй ва эмбриология. С. 1822 Уп-ти Бои яро хатм кардааст. Проффесор Университеттҳои Бонн (аз 1830) ва Берлин (аз 1833). Тадқиқоти ӯ ба омӯзиши системаи асаби марказӣ (асосан фаъолияти рефлектории ҳароммағз ва майнаи дарозрӯя) ва узвҳои ҳис бахшида шудаанд. Мюллер оид ба энергияи махсуси узвҳои ҳис фикре баён намуд, ки дар асоси он эҳсосот, натиҷаи зоҳиршавии хусусиятҳои дохилии («энергияи махсуси») узвҳои ҳис ба шумор меравад. В. И. Ленин дар китоби «Материализм ва эмпириокритисизм» «идеализми физиологи» -ро сахт танқид намуда, доираи таълимоти Мюллерро оид ба фаъолияти асабу руҳӣ ва тафсири идеалистии онро аниқ муайян кард. Беасосии идеализми физиологии Мюллерро тадқиқотҳои И. М. Сеченов ва И. П. Павлов низ исбот намуданд.
Ад.: Коштоянтс X. С., Очерки по истории физиологии в России, М.— Л., 1946.