МУНЪИМИ БУХОРОӢ

МУНЪИМИ БУХОРОӢ  Ҳоҷӣ Абдурраҳмон ибни Қозибақо (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири асри 17 тоҷик. Дар Самарқанду Бухоро таҳсил кардааст. Дар Самарқанд муддате қозӣ буд. Баъдтар ба хид- мати Абдулазизхон (аз сулолаи Аштархониён) дохил шуд. Пас аз вафоти Абдулазизхон ба Ҳиндустон сафар карда, ба дарбори Авралгзеб роҳ ёфт ва ба обрӯю эътибор ва мансабҳои баланд расид. Мунъми Бухороӣ дар шеъру шоирӣ маҳорати зиёде доштааст. Намунаҳо аэ ашъорн ӯ тавассути тазкираву баёзҳо то замони мо расидаанд. Малеҳои Самарқанда дар «Музокир-ул-асҳоб» оид ба Мунъми Бухороӣ маълумот оварда, маснавиеро бо ни­ми «Сарву Қумрӣ» ба ӯ нисбат медиҳад.

Адабиёт: М и р з о е в Л., Сайидо Насафӣ и его место в истории таджикской ли­тературы, Сталинабад, 1954. З.Хасанова.