МУҲАММАДҲУСАЙН СОБИРИ ТАБРЕЗӢ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), ҳаттот, наққош, ҷадвалкаш, лаввоҳи асри 17. Шогирди Миралии Хаттот. Аз овони ҷавонӣ ба нигоришу хушнависӣ, ҳалкорию лаввоҳӣ шуғл дошта, дар айни ҳол санъати наққоширо аз Мирзоалии Мусаввир ва Мираки Исфаҳонӣ омӯхт. Баъди камолоти ҳунар ба Табрез рафта, дар он ҷо девонҳои Саъдӣ, Ҳофиз, «Шоҳнома»-и Фирдавсӣ, «Хамса»-и Низомӣ, «Юсуф ва Зулайхо»-и Ҷомиро китобат карда ороиш додааст. Ӯ дар хушнависӣ, лаввоҳӣ, ҷадвалкашӣ шогирдони зиёде дошт.
А. Раҷабов.