МИНТАҚАИ ГЕОСИНКЛИНАЛИИ УҚЁНУСИ ОРОМ, калонтарин минтақаи геосинклиналии Заминро гӯянд, ки атрофи уқёнуси Оромро ҳалқавор печонида гирифтааст. Ба ин минтақа соҳили материкҳо, баҳрҳои канорӣ, силсилаи ҷазираҳо ва новаҳои чуқури қаъри атрофи уқёнуси Ором дохил мешаванд. Тӯли ҳудуди беруни минтақа 56000 км, бараш аз якчанд сад то 3—5 ҳазор км. Он нооромтарин минтақаи қишри Замин аст, ки аз минтақаҳои дигар бо ҳаракатҳои пурзӯри тектоникӣ, зилзилаҳо ва вулқонҳои амалкунанда фарқ мекунад. Кӯҳҳои чиндори ин минтақа дар давраи токемёрий (Австралия), эраҳои палеозой (ҷанубу шарқи Хитой, Австралияи Шарқӣ), мезозой (ноҳияи Верхоянску Чукот, Сихоте-Алинь, к-ҳои Кордильераи Американ Шимолӣ) ва кайнозой (к-ҳои Анд ва Антарктида) ба вуҷуд омадаанд. Чиндоршавии ҷазираҳои калон ва қисми канории материкҳо (Сахалин, Тайвань, ноҳияҳои шимоли Калимантан ва Гвинеяи Нав, Калифорния, ҷануби Аляска ва ғ.) охирҳои кайнозой cap шуда буд ва то имрӯз давом дорад. Дар қисми материкии минтақа конҳои тилло, нуқра, қалъагӣ, волфрам ва ғ., дар қисми наздиуқьёнусӣ кони маъданҳои мис, оҳан, хромит, никел, платина, тилло, дар ноҳияҳои вулқондор — симоб, сулфур мавҷуданд. Қаъри баҳрҳои касорӣ захираи калони нефту газ доранд.