МАДҲЯМИКА (санскр.— миёнӣ), таълимоти асосии фалсафии мауаянаии буддоия, ки асри 2 дар Ҳиндустон пайдо шуда, дар Хитой (аз асри 4), Тибет (аз асри 9), Муғулистон ва Япония иктишор ёфт. Асосгузори Мадҳямика аз рӯи ривоят Нагарҷуна мебошад.
Асоси таълимоти Мадҳямика ғояи тасаввурнопазирии ҳақиқат мебошад. Ба ҷои он мафҳуми «шуньята» истифода шудааст, ки мувофиқи он воқеият ҳеҷ гуна моҳият надорад ва шакл ё қувваи соф дониста мешавад. Назарияи маърифати Мадҳямика критицизми босуботи методологиро ифода мекунад.