ФАЗЛУЛЛОҲИ АБУЛЛАЙСӢ (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоир ва донишманди форс-тоҷик (асри 15). Дар зодгоҳаш Самарқанд илмҳои расмни даврро омӯхт. Забони арабиро хуб медонист. Аълами уламои Самарқанд буд. Алишери Навоӣ ду сол аз ӯ сабақ гирифтааст. Намунаҳои осораш тавассути тазкираҳо расидаанд. Ин абёт аз ӯст:
Қадди чун сарви ту ҷон аст маро, балки равон,
Сӯям, эй сарв, равон шав, ки фидосозам ҷон.
Муаммо ба номи Ҳаким:
Чун биҳишт ояд ба фатҳ аз рӯи боғ,
Булбулаш гар гум шавад, ёбад шикаст.
Адабиёт: Суханварони сайқали рӯи замин,
Душанбе, 1973.