ФАЙЁЗИ ЛОҲИҶӢ Мавлоно Абдурраззоқ (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири эронӣ (асри 17). Шогирди Садруддини Шерозӣ. Якчанд рисолаи илмӣ ва шарҳе ба «Фусус-ул-ҳикам»-и Ибни Арабӣ навиштааст. Соҳибдевон. Ин абёт аа ӯст:
Вақте ки тарки пиру устод диҳем,
Омӯхтаҳоро ҳама аз ёд диҳем.
Бо ҷоми маи дусола дар майкадаҳо
Номуси ҳазорсола барбод диҳем.