ФАРҒОН, фарғуч, яке аз усулҳои муфиди таъмиру таҷдиди токзор. Навдаи беҳтарину дарози токро аз мобайн хокпуш (дар чуқурии 40—50 см) мекунанд.
Навда аз кундаи асосӣ баҳра бурда нашъунамо меёбад ва дар хок реша меронад. Аввали баҳори оянда навдаро аз танаи асосӣ ҷудо карда, ба ҷои дилхоҳ мешинонанд. Аксаран қаламчаҳои Фарғон нағз месабзанд ва соли дуюм ҳосил медиҳанд. Ҳ. Муродов.