ФАҲМИИ БУХОРОӢ Ҳаким Маҷдуддин

ФАҲМИИ БУХОРОӢ Ҳаким Маҷдуддин (соли тавот ва вафот номаълум), шоири форс-тоҷик (асри 12). Таҳсили илм накарда буд, саводи хат надошт, «аммо кас ангушт бар ҳарфи ӯ натавонист ниҳод… фамо роияти шеър аз авҷи шеърӣ даргузашт, ҷумла маонии ӯ бикр буд» (Авфӣ, «Лубоб-ул-албоб»). Бо шуарои давраш, аз ҷумла Сайдуддини Кофӣ, мушоират мекард. Намунаҳои осораш тавассути тазкираҳо боқист. Абёти зер аз ӯст:
Хар гаҳ рухи рангини ту аз кӯй барояд,
Фарёди дили хаста зи ҳар сӯй барояд.
Гӯёст занахдони ту, эй дилбару ҳар гоҳ
Чавгони ду зулфи ту бад-он гӯй барояд…
3-он мӯи ту сад фитна ба ман рӯй ниҳодаст,
Чун дузд, ки аз ҷониби Омӯй барояд.