ЭПИЗООТИЯ (аз юн. epi—дар руи, дар болои, назди ва лот. zo6n — ҳайвон), дар ягон маҳалли муайян аз меъёри маъмулӣ зиёд паҳн шудани касалин сироятии ҳайвонотро гуянд. Таҳқиқи Э. вазифаи эпизоотология мебошад. Пайдоиши Э. фақат дар ҳолати мавҷуд будани маҷмуи унсурҳои ба ҳам алоқаманд, яъне силсилаи эпизоотӣ (манбаи барангезандаи касалии сироятӣ — ҳайвоноти касал ё ҳомили микробҳои касалиангез, омилҳои касалигуазрои, ҳайвонҳои ба касалӣ ҳассос ва ғ.) имконпазир аст.