БОЛДИРЕВ Алексей Василевич (27.3.1780-29.8.1842, Маскав), забоншинос-шарқшиноси рус. Хатмкардаи Университети давлатии Маскав (1805). Баъдан дар Олмон ва Фаронса таҳсил кардааст. Профессор (1815) ва ректори Университети давлатии Маскав (1832-37). Соли 1811 дар Университети давлатии Маскав таълими мунтазами забонҳои Шарқ (арабӣ, яҳудии қадим, форсӣ ва ғайра)-ро ҷорӣ намуд. Муаллиф ва мураттиби «Грамматикаи мухтасари забони арабӣ» (1827, 1836), «Хрестоматияи арабӣ» (1824, 1832), «Хрестоматияи форсӣ» (1826, 1833—34; намунаҳоро аз эҷодиёти Аттор, Саъдӣ, Ҳофиз, Нахшабӣ, Ҷомӣ, Мирхонд ва дигарон дар бар мегирифт). Ин асарҳо то охири асри 19 чун дастури таълим ба кор бурда мешуданд. Болдирев ва шогирдонаш матнҳои форсиро ба русӣ тарҷума карда, дар маҷаллаҳову маҷмӯаҳо чоп менамуданд. Тарҷумаи баъзе пораҳо аз қиссаи ишқии «Лайлӣ ва Маҷнун» ба қалами Болдирев тааллуқ дорад.
Адабиёт: Стариков А. А. Восточная филология в Московском университете // Очерки по истории русского востоковедения. С. 3, Москва, 1960.