БОҚИЕВ Олуболу

БОҚИЕВ Олуболу (25.5.1934, ноҳияи Рӯшон – 5.2.1999, Душанбе), доктори илмҳои таърих (1991), профессор (1994). Хатмкардаи Институти давлатии омӯзгории Самарқанд (1955), УДТ (1961, ҳоло ДМТ), аспирантураи Донишгоҳи давлатии шаҳри Ле­нинград (Санкт-Петербург; 1969). Солҳои 1955-56 муалли­ми мактаб дар ноҳияи Ғарм, 1961-63 лаборанти калони Институти таърих, бостоншиносӣ ва мардумшиносии АИ Ҷумҳурии Шӯравии Сотсиалистии Тоҷикистон, 1963 муаллими калон, дотсент ва профессори фа­култаи таърих, 1980-83 муовин ва иҷрокунандаи вазифаи декани факултаи таърих, чанд соли охир мудири кафедраи таърихнигорӣ ва бойгонишиносии ДМТ буд. Муаллифи беш аз 200 рисола, барномаи таълимӣ, мақолаи илмӣ-методӣ ва оммавӣ, ки муҳимтарини онҳо «Аҳволи иҷтимоӣ-иқтисодии Тоҷикистон дар таърихнигории тоинқилобии рус» (1976), «Таҳқиқоти таърихи тоҷикон ва Тоҷикистон дар асарҳои муҳаққиқони тоинқилобии рус» (1991); «Истило ва ҳамроҳкунии ши­моли Тоҷикистон, Помир ва Кӯҳистони Бадахшон ба Рус­сия» (1994) мебошанд. Бо ор­дени «Нишони Фахрӣ», нишонҳои сарисинагии «Аълочии маорифи Тоҷикистон», «Аълочии мактаби олии ИҶШС», «Корманди шоистаи маорифи Тоҷикистон» ва ифтихорномаҳо сарфароз шудааст.

Қ. Расулиён.