АБУЛМАОЛИИ ИСФАҲОНӢ (соли таваллуд номаълум – вафот 1214 ё 1219), шоири форс-тоҷик. Пас аз таҳсили улуми мутадовили давр дар синни камо- лот ба хидмати дарбори Салҷукиён ворид гардид ва ба мартабаи вазирӣ расид. Марди закӣ, донишманд ва бофазлу адаб буд. Дар манбаъҳои адабӣ ва таърихӣ (масалан, «Ҳабиб-ус- сияр») чун шоири бомаҳорате тавсиф шудааст. Абёти боқимондаш дар мавзӯъҳои ишқ, тарғиби ахлоқи ҳамила, фалсафа ва ғайра суруда шудаанд.
Адабиёт: Деҳхудо, Луғатнома, ҷилди 1,Тошкент 1325 ҳиҷрии шамсӣ.