АБУЛМАСАЛИ БУХОРОӢ (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири тоҷик (асри 10). Ӯ аз ҳамасрону ҳамсӯҳбатони Абулмуайиди Балхӣ ва Сипеҳрии Бухороӣ будааст. Аз ашъори ӯ ҳамагӣ 20 байти пароканда боқӣ мондааст. Аз абёти парешони ӯ бармеояд, ки вай асосан дар навъҳои ғазал, қасида ва маснавӣ шеър эҷод мекардааст. Ашъораш аз лиҳози мазмун панду ахлоқӣ ва ишқӣ мебошанд. Чанд намуна аз абёти ӯ:
Касе беайб набвад дар замона,
Рутабро раста бошад дар миёна.
***
Нуқли мо хӯшаи ангур буду соғap – сафҷ.
Булбулу сулсул ромишгар бар даст асир.
***
Чу гардад огаҳ хоҷа эй корномаи ман,
Ба шахриёр расонад сабук чакомаи ман.
Адабиёт: Ашъори ҳамасрони Рӯдакӣ, Душанбе, 2007.
У. Тоиров.