Абдуллоев Нурулло (Нуруллои Абдулло) (таваллудаш 6.11.1948, деҳаи Лучоби ноҳияи Варзоб), актёр ва драматург, Ҳунарпешаи халқии Тоҷикистон (2005). Хатмкардаи шӯъбаи актёрии Донишкадаи ДДСТ ба номи М. Турсунзода (1975). Фаъолияти меҳнатиаш ҳанӯз ҳангоми донишҷӯӣ ба сифати коргари саҳна дар Театри давлатии академии драмаи тоҷик ба номи А. Лоҳутӣ шурӯъ шуда, аз соли 1975 чун актёр ва режиссёр дар театри номбурда фаъолият менамояд.
Абдуллоев маҳорати баланди ҳунарӣ дорад, ҷаҳони ботинии қаҳрамононашро хуб дарк мекунад ва амиқ мекушояд. Дар саҳнаи театр беш аз 150 рол бозидааст. Ролҳои беҳтаринаш дар I театр: Муфаттиш («Бадқасд»-и А. Чехов), Аврангзеб («Зебуннисо»-и М. Шералӣ ва Ш. Қиёмов), Ноиби козикалон («Алломаи Адҳам ва дигарон»-и С. Улуғзода), Леонидик («Марати бечораи ман»-и А. Арбузов), Гратсио («Ҳамлет»-и У. Шекспир), Шокиров («Раъно»-и Н. Исломов), Абдулло («Қиёми Лоҳутӣ»-и Абдуллоев 20 Атобоев), Вахтанг Мебуке («Вақте ки ки шаҳр хуфта буд»-и А. Чхаидзе), Креонт («Шоҳ Эдип»-и Софокл), Моҳрӯй («Ғуруби Аҷам»-и Ҷ. Қуддус), Амир Наср («Шоҳ Исмоили Сомонӣ»-и М. Бахтӣ), А. Раҳим боев («Драмаи миллат»-и С. Айюбӣ) ва ғайра.
Дар театри драмаи русии ба номи В. Маяковский низ як силсила ролҳо бозидааст. Ҳамчун актёри кино истеъдодаш дар бисёр филмҳои бадеии тоҷикӣ, аз қабили «Тирпаронӣ дар ағба», «Дом барои шағолон», «Духтарони «Суғдиён», «Нахи нуқратоб», «Марди роҳ» ва ғайра зуҳур кардааст. Дар киностудияҳои ИДМ ва Эрон низ ролҳо бозидааст. Абдуллоев дар филмҳои телевизионии тоҷикии «Тақвими интизорӣ», «Зистан мехоҳад», «Оғози умри ҷовид», «Ҷомӣ ва Навоӣ», «Дар орзуи падар» ва ғайра ролҳои хотирмон иҷро кардааст. Беш аз ду даҳсола барандаи барномаи телевизионии «Бегараз панд» мебошад. Муаллифи асарҳои калонҳаҷми драмавии «Кӯҳистонӣ», «Афсонаҳои муйсафед», «Ҷеғ зан, Искандарата», «Хонадомод», «Куҷо равонаем?», «Шикасти умед», «Ҷанҷоли сари пода» ва ғайра мебошад. Пйесаҳояш на танҳо дар театрҳои ҷумҳурӣ, балки дар театрҳои шаҳрҳои Москва, Налчик, Хабаровски Федератсияи Россия, Токио ба саҳна гузошта шудаанд. Як қатор пйесаҳои калонҳаҷми адибони хориҷиро ба тоҷикӣ гардондааст. Аз соли 1994 узви ИН Тоҷикистон мебошад. Бо ордени «Дӯстӣ» сарфароз гардидааст.
Ос.: Кӯргиреҳ, Д., 2001; 21 тати карни 21, Д., 2010.